Onze partners
Deze zomer begint de Rijksdienst voor het Cultureel Erfgoed met de berging van het VOC-schip Rooswijk dat in 1740 met man en muis verging. Eén van de matrozen was Thomas Huijdekoper, wiens VOC carrière slechts één dag geduurd heeft.
Was Westfrisius zijn nieuwe ganzenveer aan het testen? Of had hij een goede reden om een schimpschrift op een ruim 35 jaar daarvoor overleden Habsburger op te schrijven?
De scheepsverklaringen van notaris Jan Verleij laten zich vaak lezen als jongensboeken. Vooral de akten over de walvisvaart spreken met hun letterlijk vaak ijzingwekkende verhalen tot de verbeelding.
Verse waar! Wat is er zoal ontdekt door de deelnemers van VeleHanden? Met dit keer: bouwbestekken, beroemde investeerders op een Deens-Caribisch eiland, een patriottisch complot en een uit de hand gelopen vechtpartij omdat de bezoeker van een begrafenis in een koffiekan watert.
Aan het eind van de achttiende eeuw worden spanningen tussen de Frans georiënteerde patriotten en oranjegezinden steeds vaker uitgevochten op straat. Het broeit in de stad. Of je het glas heft op de prins of juist niet vormt regelmatig het startsein voor een handgemeen in één van de plaatselijke herbergen.
Moest Cornelis van Homrigh in 1772 gemiddeld twee keer per dag de deur uit om te protesteren wegens het niet accepteren van een wisselbrief, in 1763 was hij figuurlijk gesproken nog hele dagen op pad. De europese bankencrisis van dat jaar was de reden voor de vele wisselprotesten. De schuldigen? Keiharde Amsterdamse zakenmannen: de gebroeders De Neufville.
Een notaris in functie werd blijkbaar niet altijd met respect ontvangen. Egidius Cremer had geen beste dag toen hij zich met rechte rug begaf naar het huis van een in gebreke blijvende koopman.
Een bijdrage van historicus Jean Jacques Vrij over het lot van de Surinaamse bedienden Quakoe en Seraphine in Amsterdam.
In 1770 investeerde Prins Willem V duizenden guldens in een negotiatiefonds ten behoeve van plantages in het Caribisch gebied.
Er bestaan prenten van het achttiende-eeuwse straatleven van Amsterdam, waarop ook bedelaars en straatartiesten figureren. Deze paradijsvogels blijken soms echt te hebben bestaan.
Er zijn weer heel wat opvallende zaken opgedoken de afgelopen tijd. Kijk mee!
Willemina Markus was pas vijf toen zij werd meegenomen naar Amsterdam, haar moeder bleef in slavernij achter in Batavia.
Bijltjesdag. Terwijl Nederland op de rand van een burgeroorlog tussen patriotten en orangisten staat, slaat in Amsterdam de vlam al in de pan. Na plunderingen in de stad trekken oranjelievende scheepstimmerlui zich terug op de Oostelijke eilanden, halen de bruggen op en wreken zich op huizen van patriotten in de buurt.
Aan het eind van de achttiende eeuw worden spanningen tussen de Frans georiënteerde patriotten en oranjegezinden steeds vaker uitgevochten op straat. Het broeit in de stad. Of je het glas heft op de prins of juist niet vormt regelmatig het startsein voor een handgemeen in één van de plaatselijke herbergen.
Er bestaan prenten van het achttiende-eeuwse straatleven van Amsterdam, waarop ook bedelaars en straatartiesten figureren. Deze paradijsvogels blijken soms echt te hebben bestaan.
Deze zomer begint de Rijksdienst voor het Cultureel Erfgoed met de berging van het VOC-schip Rooswijk dat in 1740 met man en muis verging. Eén van de matrozen was Thomas Huijdekoper, wiens VOC carrière slechts één dag geduurd heeft.
Moest Cornelis van Homrigh in 1772 gemiddeld twee keer per dag de deur uit om te protesteren wegens het niet accepteren van een wisselbrief, in 1763 was hij figuurlijk gesproken nog hele dagen op pad. De europese bankencrisis van dat jaar was de reden voor de vele wisselprotesten. De schuldigen? Keiharde Amsterdamse zakenmannen: de gebroeders De Neufville.
Er zijn weer heel wat opvallende zaken opgedoken de afgelopen tijd. Kijk mee!
Was Westfrisius zijn nieuwe ganzenveer aan het testen? Of had hij een goede reden om een schimpschrift op een ruim 35 jaar daarvoor overleden Habsburger op te schrijven?
Een notaris in functie werd blijkbaar niet altijd met respect ontvangen. Egidius Cremer had geen beste dag toen hij zich met rechte rug begaf naar het huis van een in gebreke blijvende koopman.
Willemina Markus was pas vijf toen zij werd meegenomen naar Amsterdam, haar moeder bleef in slavernij achter in Batavia.
De scheepsverklaringen van notaris Jan Verleij laten zich vaak lezen als jongensboeken. Vooral de akten over de walvisvaart spreken met hun letterlijk vaak ijzingwekkende verhalen tot de verbeelding.
Een bijdrage van historicus Jean Jacques Vrij over het lot van de Surinaamse bedienden Quakoe en Seraphine in Amsterdam.
Bijltjesdag. Terwijl Nederland op de rand van een burgeroorlog tussen patriotten en orangisten staat, slaat in Amsterdam de vlam al in de pan. Na plunderingen in de stad trekken oranjelievende scheepstimmerlui zich terug op de Oostelijke eilanden, halen de bruggen op en wreken zich op huizen van patriotten in de buurt.
Verse waar! Wat is er zoal ontdekt door de deelnemers van VeleHanden? Met dit keer: bouwbestekken, beroemde investeerders op een Deens-Caribisch eiland, een patriottisch complot en een uit de hand gelopen vechtpartij omdat de bezoeker van een begrafenis in een koffiekan watert.
In 1770 investeerde Prins Willem V duizenden guldens in een negotiatiefonds ten behoeve van plantages in het Caribisch gebied.